Bulunduğumuz cadde ve caddeye bağlanan bir sokağın birleştiği bir mevkide iki otomobil arasında oluşan ufak bir tampon teması ile meydana gelen bir ses olduğunu hemen fark ettik. Yine on metre mesafeden bu iki özel otomobilden sürücü mahallindeki iki genç arkadaşın araçlarının uyarı lambalarını açıp süratle araçlarından indiklerini görünce biz izleyenlerde ister istemez bir tedirginlik meydana geldi. Yine yaklaşarak bu kadar hafif bir hasar görünümüne vakıf olmakla bu iki arkadaşın bu yönelimini; şimdi maalesef sıklıkla böyle durumlarda cereyan eden tatsızlıklardan biri yine gerçekleşiyor diye düşünmekten kendimizi alamadık. Hal böyle iken bu iki arkadaş hemen tokalaşıp önce birbirlerine selam verip ve ikisi de ağız birliği etmişçesine bir şeyiniz yok ya deyip birbirlerine geçmiş olsun dilemesinler mi? Bu İnsan Değerleri ile yoğrulmuş ve aslında pek normal ve gerçekte beklenmesi gereken tabloya tanık olunca doğrusu şaşkınlığımız ve duygularımız tarif edilemez bir seviyedeydi. Ne yalan söyleyeyim o anda bizde oluşan şimdi yine bir sürü senden sebep, yok benden değil senden muhabbetli tatsızlık bir durum diye düşünürken ve bu olumsuz beklentinin sevk ettiği mutsuzluk durumunda iken karşılaştığımız bu çok normal ve sevindirici tabloyu o an önceden öngörmek mümkün olsaydı kayda almak ve kendimize dönük bir fark etme aracı olsun diye paylaşıp çoğaltmak isterdim.
Bu yüzden hep dile getirmeye çalıştığımız bir duruş olan ‘Önce İnsan ve İnsan Değerleri ‘anlayışımıza çok uygun bulduğum bu anekdotu paylaşma isteğim bu yazıma vesile oldu. İnsan için en önemli değer: İnsana değer veren bir anlayışa sahip olabilmek, dolayısıyla da en önemli ve kıymetli yetkinlik de Diğerkâmlık ve her daim İnsana Yaraşan İnsan Sevgisine sahip bir İnsan olabilmek diyorum.
Paylaşmak Sevgidir, Berekettir.
Nedim İleri
Kişisel web sayfası: nedimileri.com